Sarmatyzm należy do najbardziej kontrowersyjnych nurtów polskiej kultury. Przez długi czas oskarżano jego reprezentantów o ciemnotę, zacofanie i brak smaku. Jednak dzisiaj historycy zwracają uwagę na oryginalne aspekty sarmatyzmu, wyróżniające Rzeczpospolitą na tle ówczesnej Europy – podkreśla się demokratyczne tradycje polskiej szlachty, jej interesującą wyobraźnię, a także stworzenie pewnych form kulturalnych nieznanych gdzie indziej (np. portret trumienny).
Do najsłynniejszych reprezentantów tego nurtu w literaturze należą Wacław Potocki i Jan Chryzostom Pasek. Żyli mniej więcej w tym samym czasie, ich dorosłe lata przypadły na połowę burzliwego wieku XVII. Obaj brali udział w wojnach ze Szwecją (czasy Potopu) i aktywnie uczestniczyli w zwyczajnym życiu szlachty polskiej, wypełnionym sejmikami, czy też zwadami z sąsiadami. Nic więc dziwnego, że w ich dziedzictwie znajduje doskonały wyraz ówczesna mentalność, jej wady i zalety.
Potocki pozostawił po sobie serię mniejszych utworów, zebranych w tomie „Ogród fraszek”, a także wielki poemat „Transakcja wojny chocimskiej”. Wszystkie utwory autora wydano drukiem dopiero po jego śmierci – podobnie zresztą ma się sprawa z Paskiem (nie znaczy to jednak, że nie były one znane, bo mogły krążyć w odpisach rękopiśmiennych).
W krótszych utworach Potocki przedstawia życie codzienne szlachcica, związane choćby z byciem rajcą miejskim– rolę taką pełnił sam autor. W „Wojnie chocimskiej” ukazana zostaje wojna z Turkami z lat 20. XVII wieku (Potocki nie brał w niej udziału, urodził się kilka lat później) – utwór wypełnia tematyka patriotyczna i wezwania do służby ojczyźnie.
Jan Chryzostom Pasek nie był, w przeciwieństwie do Potockiego, poetą. Jego słynne dzieło to autobiograficzne „Pamiętniki”. Autor opisuje zarówno swoje żołnierskie przeżycia, jak i życie ziemianina, znanego sąsiadom z kłótliwości. Relacja owa nie jest pozbawiona drastycznych nieraz szczegółów – Pasek wspomina między innymi, jak w czasie wyprawy wojennej spał, używając w charakterze poduszki ciała martwego wroga.
Dzieła Potockiego i Paska oddają złożoność epoki. Obecne są w nich wątki patriotyczne, ale nie brak i wspomnień o mało idealistycznej pogoni za zyskiem, okradaniu trupów w czasie wojny, czy przekupstwie panującym wśród władz. Dzięki tej szczerości stają się one doskonałym wprowadzeniem w dzieje sarmackiej Polski.
Dziennikarze i naukowcy alarmują że sztuka czytania zanika. Coraz mniej osób sięga po słowo drukowane preferując zamiast tego filmy lub gry komputerowe. Książki...
W okresie renesansu jedną z najbardziej rozpowszechnionych maksym stały się słowa Terencjusza: człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce . Oznaczały one że...
„Upadek Ikara” to obraz którego autorem jest Peter Bruegel. Szesnastowieczne dzieło odwołuje się w swojej tematyce do mitologii przedstawiając wydarzenie...
Powieść wydaje się nam czymś oczywistym. Wchodzimy do księgarni i na półkach widzimy głównie powieści tak samo w bibliotekach publicznych czy biblioteczkach...
„Marionetki” Norwida to wiersz o bardzo wymownym tytule który nawiązuje do toposu theatrum mundi (teatr świata). Umiejscawiając ludzkość na scenie poeta...
Stałam na zbiórce z bardzo kwaśną miną. Panie w czerwonych koszulkach sprawdzały listę uczestników obozu a zaaferowane mamy w tym moja własna wciąż biegały...
Plac Broni był miejscem które dzięki wyobraźni chłopców na nim się bawiących stawał się przestrzenią niezwykłą która przenosiła ich w dalekie...
Zdarza się że na bohaterach tragedii antycznej ciąży wina tragiczna zwana również hamartią. Wynika ona z nieodpowiedniej oceny własnej sytuacji ponieważ działając...
Tragiczny koniec tak dobrze zapowiadającej się kariery Zenona Ziembiewicza stał się szeroko komentowanym tematem w pewnym niewielkim miasteczku. O niedawnych wydarzeniach...
