Stanisław Wokulski – główny bohater „Lalki” Bolesława Prusa – jest kreacją wielowymiarową. W jego postaci łączą się wartości przeciwstawnych epok – romantyzmu i pozytywizmu, co czyni go jednostką wyróżniającą się na tle społeczeństwa i nierzadko niezrozumianą.
Biografię Wokulskiego rozpatrywać można jako naznaczoną buntem. Będąc jeszcze człowiekiem młodym, stanął on do walki o ojczyznę. Udział w powstaniu styczniowym odpokutował zesłaniem do Irkucka, gdzie nawiązał pierwsze kontakty handlowe. Przystąpienie przez Wokulskiego do powstania było posunięciem wynikającym z gorącego patriotyzmu oraz niechęci do nękających Polaków zaborców. Warto tu zaznaczyć, iż w kanonie wartości polskiego romantyzmu miłość do ojczyzny zajmowała nadrzędne miejsce.
Edukacja w Szkole Przygotowawczej i Szkole Głównej oraz żywe zainteresowanie nauką, głównie przyrodoznawstwem, to jedne z najważniejszych czynników kształtujących Wokulskiego – pozytywistę. Jednak i w tym wypadku nie potrafi odnaleźć on szczęścia, zwracając się w stronę kupiectwa. Obdarzając swym uczuciem pannę Izabelę Łęcką, buntuje się przeciwko konwencji charakterystycznej dla minionych epok. Zdaje sobie sprawę z różnic stanowych między nią a arystokratką, ale stara się pokonać je dzięki ciężkiej pracy i wyrzeczeniom. Ostatecznie okazuje się to niemożliwe, a bohater uświadamia sobie, iż Łęcka jedynie bawi się jego osobą, nie widząc w nim poważnego kandydata na męża.
Jako pozytywista był Wokulski człowiekiem mocno zaangażowanym w sprawy społeczne. Idea pracy u podstaw, czyli konsekwentnego czuwania nad losem przedstawicieli najuboższych warstw społecznych, stanowi jeden z jego życiowych celów. Jest on przecież przekonany, iż w ten sposób może wpłynąć na sytuację całego narodu, także w kontekście przyszłej niepodległości. Dlatego Wokulski z zaangażowaniem realizuje podjęte wcześniej zamierzenia, widząc płynącą z nich korzyść, to jest miejsca pracy dla wielu osób. Sam pomaga także Wysockiemu (woźnicy, który stracił konia), Mariannie (młodej prostytutce) oraz innym postaciom.
Stanisław Wokulski to człowiek ambitny, gotów do największych poświęceń. Chłodny, racjonalny umysł sprawia, że z łatwością osiąga zakładane cele, gromadząc imponujący majątek. Nie potrafi on jednak bezkrytycznie przyjąć otaczającej go rzeczywistości. Z lękiem patrzy na ludzi pogrążających się w biedzie, którzy zdają się symbolizować upadek narodu. Z drugiej strony zmuszony jest obcować z przedstawicielami arystokracji – ludźmi często biernymi i próżnymi, zupełnie niezaangażowanymi w sprawy społeczno-narodowe. Wokulski czyni wszystko, by wpłynąć w jakiś sposób na obraz świata, jednakże jest tylko jednostką, człowiekiem samotnym w obliczu gorzkiej rzeczywistości
Poszukiwanie szczęścia to jedno z najważniejszych zadań stojących przed człowiekiem. Chyba każdy chciałbym prowadzić dobre i miłe życie – nie ma się więc co...
Pozytywizm jako nurt ideowy rozwijał się na ziemiach polskich po upadku powstania styczniowego - jego początek datowany jest więc na rok 1864. Kolebką tego nowego prądu...
Trzecia część „Dziadów” Adama Mickiewicza jest dziełem wyjątkowym zajmującym szczególne miejsce w rodzimym dorobku kulturalnym. Utwór ze...
Wysoki sądzie szanowni ławnicy! Chciałem wznieść akt oskarżenia przeciw jednemu z najokrutniejszych władców w całej historii Słowian! Nie dopuścił się on jednak...
Juliusz Verne to według mnie jeden z najciekawszych pisarzy jacy żyli w XIX wieku! Była to epoka obfitująca w wielkich literatów – wtedy tworzyli Henryk Sienkiewicz...
Bohaterowie powieści z początku XXI wieku niosą na swych barkach wszystkie te problemy które towarzyszą współczesnemu człowiekowi. Nierzadko znajdują się...
Wiosna to najpiękniejsza pora roku. To czas w którym wszystko rozkwita na nowo. Najpiękniej widać jej działanie w sadach. Sad wiosną jest miejscem niezwykłym które...
Czekając aż Marcin i Kostek wpadną do mnie rozpaliłem ognisko i ruszyłem do lasu na grzyby by zobaczyć czy w sprawdzonych przeze mnie miejscach jest jeszcze co zbierać....
Chociaż życie nie szczędzi nam smutnych chwil porażek i rozczarowań to jednak warto skupić się w nim przede wszystkim na tym co warto kochać. Przecież obok wszystkiego...