„Dwaj mężczyźni obserwujący księżyc” to dzieło autorstwa Caspara Davida Friedricha. Romantyczny autor po raz kolejny zestawił ludzką postać, która jest bacznym obserwatorem krajobrazu, przyrody znajdującej się wokół niej.
Opis
Dwaj mężczyźni stoją obok siebie i są obróceni plecami do odbiorcy obrazu. Jeden z nich obejmuje drugiego, wspiera się na jego ramieniu. Przed nimi znajduje się drzewo, którego korzenie są widoczne. Wydaje się, że drzewo niebawem upadnie.
Przedstawione zostały także skały oraz drzewa znajdujące się w oddali. Na horyzoncie rysuje się także sierp księżyca. Krajobraz uchwycony przez artystę powoduje niepokój u odbiorcy. Użycie dość ciemnych barw powoduje, że całość zyskuje na tajemniczości.
Interpretacja
Obraz, którego bohaterami są dwaj mężczyźni odwołuje się do romantycznego zafascynowania naturą. Krajobraz został uchwycony w nocy, w porze niezwykłej i przez romantyków bardzo docenianej. Obraz zmusza do refleksji.
Analiza
Analizując obraz warto odwołać się także do innych dzieł, których autorem był Caspar David Friedrich. Jego obrazy to zazwyczaj krajobrazy, których elementem jest człowiek. Przedstawienie budzi niepokój i składnia do refleksji. Stojący obok siebie ludzie są niezwykle mali w porównaniu z naturą. Widoczna jest niedbałość kompozycji – brak jest wyraźnego podziału przestrzeni, obraz nie jest symetryczny. Charakteryzuje go kompozycja otwarta.
Danusia Jurandówna i Jagienka Zychówna to dwie bohaterki kobiece które pojawiają się w „Krzyżakach” Henryka Sienkiewicza. Już na pierwszy...
W moim śnie byłem dzielnym podróżnikiem który odkrył nowe miejsce na Ziemi. Przede mną znajdowała się ogromna łąką na której rosły niezwykłe...
Zachód słońca to jedna z najbardziej niezwykłych części dnia! Szczególne wrażenie robi latem gdy dokładnie możemy obserwować zapadanie zmroku. Noc nastaje...
Telemachu synu mój najdroższy niezwykle jestem szczęśliwy że los zezwolił mi na powrót do ziemi ojczystej. Rad jestem z tego tym bardziej gdyż niejednokrotnie...
W okresie renesansu jedną z najbardziej rozpowszechnionych maksym stały się słowa Terencjusza: człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce . Oznaczały one że...
Wiosna to najpiękniejsza pora roku. To czas w którym wszystko rozkwita na nowo. Najpiękniej widać jej działanie w sadach. Sad wiosną jest miejscem niezwykłym które...
Bajka Grockiego opowiedziana przez Żegotę czyli opowieść o ziarnie zawarta została w pierwszej scenie trzeciej części „Dziadów”. Mężczyzna tytułujący...
Nakreślony w „Lalce” obraz polskiego społeczeństwa jest niezwykle obszerny i złożony. Bolesław Prus opierając się na wnikliwej obserwacji stworzył bogatą...
Tomek Sawyer to chyba największy łobuz w dziejach literatury! Ten bohater książek amerykańskiego pisarza Marka Twaina przeżył tyle przygód i spłatał tyle psikusów...