Unikalne i sprawdzone teksty

Krytyka obyczajów szlacheckich w znanych Ci utworach oświecenia. | wypracowanie

Epoka oświecenia przyniosła gwałtowny rozwój myśli społecznej i filozoficznej. XVIII-wieczna Europa zapełniła się utworami, krytykującymi wady jej narodów, podkreślającymi zło i niesprawiedliwość, jakie do tej pory panowały w relacjach międzyludzkich. Wzywano do nowego ułożenia spraw politycznych, w oparciu o kryteria rozumu i do odrzucenia zabobonów wszelkiej maści.

Również Polska nie była wyjątkiem w tym kontynentalnym fermencie intelektualnym. W drugiej połowie XVIII-wieku, za czasów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, nasi rodzimy twórcy podjęli się krytyki wad swoich rodaków. Z jakimi obyczajami Polaków nie godzili się oświeceniowi pisarze?

Przede wszystkim drażnił ich brak rozległych horyzontów intelektualnych, charakterystyczny dla polskiej szlachty. W satyrze Adama Naruszewicza „Chudy literat” obserwujemy prowincjonalnego szlachetkę, pragnącego nabyć książkę. Odrzuca on kolejne proponowane tomy: Tacyta (Niémasz tam nic śmiesznego: to pisarz pogański!), dzieje ojczyste (bo historycy odrzucili miłe mu legendy o Kraku i Wandzie) i literaturę fachową (i bez książek pszenicę rodzi moja rola). Ostatecznie decyduje się on na zakup kalendarza. Jak ma się rozwijać kraj z takimi obywatelami, zdaje się pytać Naruszewicz? Czy można zbudować coś trwałego na osobach pokroju Piotra, bohatera „Żony modnej” Ignacego Krasickiego, dla którego jedynym autorytetem intelektualnym jest miejscowy proboszcz?

Wspomniany Krasicki w satyrze „Pijaństwo” ukazuje inną wadę swoich współczesnych – nadużywanie alkoholu. Według biskupa-poety, dla Polaków każda okazja jest dobra dla wypitki – w dodatku nie znają oni żadnego umiaru. W czasie biesiady kolejne butelki znikają w zastraszającym tempie:

Trzeciej, czwartej i piątej aniśmy postrzegli.
Poszła szósta i siódma, za nimi dziesiąta.

W „Pijaństwie” ukazana jest też inna przywara szlachty – niekonsekwencja. Pijący szlachcice snują wspaniałe plany:

Kopiem góry dla srebra i złota w Olkuszu,
Odbieramy Inflanty i państwa multańskie,
Liczemy owe sumy neapolitańskie,
Reformujemy państwo, wojny nowe zwodzim,
Tych bijem wstępnym bojem, z tamtymi się godzim.

Jednak następnego dnia nikt już nie pamięta o tych koncepcjach. Podobne oderwanie od rzeczywistości, chociaż z innych nieco powodów, przejawia Starosta Gadulski, bohater „Powrotu posła” Juliana Ursyna Niemcewicza. Snuje on dziwne projekty polityczne, zaleca Polsce egzotyczne sojusze wojskowe (z Portugalią i młodą wówczas Ameryką). Tym, co łączy Gadulskiego z bohaterami „Pijaństwa” jest to, że żaden z nich naprawdę nie chce zmiany – wszyscy są w gruncie rzeczy zadowoleni z obecnego stanu rzecz, fatalnego dla ojczyzny, byleby tylko ich prywatne interesy nie cierpiały za bardzo.

Wreszcie do polskich wad należy życie ponad stan i rozrzutność – taką postawę symbolizuje tytułowa „Żona modna” Krasickiego oraz Szarmancki z „Powrotu posła”. Fascynacja końmi, wyścigami i drogimi przedmiotami nie przekłada się na żadną korzyść społeczeństwa, a wręcz przeciwnie – przyczynia się do jego postępującej ruiny.

Autorzy polskiego oświecenia krytykowali wiele wad swoich rodaków. Zwracali uwagę na ich ignorancję, niechęć do nauki i słomiany zapał. Oburzali się ich rozrzutnością i niegospodarnością. Jednak ich utwory nie miały na celu wyszydzenia Polski – wręcz przeciwnie, inspirowane były wielkim patriotyzmem autorów, pragnących reformy kraju.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Napisz opowiadanie na temat „Moja...

Leżałem na szpitalnym łóżku i wpatrywałem się w biały sufit i wiszące na nim lampy. Wokół mnie było sporo zamieszania lekarze i pielęgniarki biegali...

Fantastyczny przyjaciel – opowiadanie...

Pewnego styczniowego popołudnia udałem się na sanki. Zima była tego roku wprost cudowna – puszysty śnieg pokrywał wszystko jak okiem sięgnąć! Mróz nie dokuczał...

Opis śmierci z cytatami

Średniowieczny utwór zatytułowany „Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią” ukazuje obraz śmierci w sposób dwojaki. Z jednej strony mamy do czynienia...

Motyw danse macabre w literaturze...

Motyw danse macabre to jeden z popularnych w średniowieczu motywów który powiązany był z nawołaniem do pamiętania o śmierci i kruchości ludzkiego życia...

Wizerunek Żyda w literaturze XIX...

Historia Żydów naznaczona jest wielką dwuznacznością. Z jednej strony naród ów wydał niezliczone zastępy wybitnych artystów naukowców...

Władysław Podkowiński Dzieci...

Znanego przede wszystkim z symbolistycznego „Szału uniesień” Władysława Podkowińskiego nie ominęła fascynacja impresjonizmem który na przełomie XIX...

Jak będzie wyglądać moja szkoła...

Moja szkoła to niezwykle piękny stary budynek którego jedna ze ścian pokryta jest pnącym bluszczem. Gdybym miał wyobrazić ją sobie za sto lat myślę że jej wygląd...

Kreacje matek w „Przedwiośniu”...

Figura matki jest istotna we wszystkich kulturach ale nie będzie przesadą stwierdzenie że szczególną rolę zdobyła w kulturze polskiej. W końcu nawet w języku obiegowym...

Najszczęśliwszy dzień mojego...

Stałam na przystanku tramwajowym cała mokra od deszczu i choć był dopiero ranek już wiedziałam że to będzie najgorszy dzień w moim życiu. Za chwilę miała się zacząć...