Geneza
„Monachomachia” została napisana przez Ignacego Krasickiego między 1776 a 1778 rokiem. W 1778 roku została wydana, jednak bez podania autora (wydanie utworu pod nazwiskiem Krasickiego miało miejsce dopiero w 1802 roku, już po śmierci autora).
„Monachomachia” jest poematem heroikomicznym, czyli swego rodzaju parodią eposów. Krasicki wykorzystuje egzaltowany język i patetyczne sformułowania do opisu rzeczy błahych lub niepoważnych – bójka mnichów opisana jest, jakby była wielkim starciem bohaterów literatury antycznej lub średniowiecznej. Daje to efekt komiczny i doskonale nadaje się, jako narzędzie satyry. Krasicki zdawał sobie z tego sprawę, bowiem kilkukrotnie powracał do tej formy („Antymonachomachia”, „Myszeis”).
„Monachomachia, czyli wojna mnichów” jest utworem o charakterze antyklerykalnym. Może to nieco dziwić, zważywszy, że sam Krasicki był duchownym i to zajmującym wysokie miejsce w hierarchii kościelnej (został nawet arcybiskupem). Trzeba jednak pamiętać, że był też człowiekiem Oświecenia, który pragnął reformy państwa i edukacji – reforma ta musiała objąć jego zdaniem również sferę kościelną, która wydawała mu się zacofana. Zarazem podkreślał on, iż nie krytykuje Kościoła jako takiego, a jego błędy:
Jeśli czujecie niesmak w przykrej mowie,
Znalazł się krytyk, znajdzie się obrońca.
Po cóż się gniewać? Wszak astronomowie
Znaleźli plamy nawet wpośród słońca.
W szyszaku, w czapce, w turbanie, w kapturze,
Wszyscyśmy jednej podlegli naturze.
Dodaje też, że prawdziwa cnota krytyk się nie boi.
Czas i miejsce akcji
Akcja „Monachomachii” dzieje się w mieście, gdzie było trzy karczmy, bram cztery ułomki,/ Klasztorów dziewięć i gdzieniegdzie domki. Już w tym opisie widać stanowisko Krasickiego wobec sprawy zakonów – w innym miejscu nazywa on mnichów świętymi próżniakami. Pieniądze, zamiast zostać zainwestowane w szczytne inicjatywy gospodarcze, zostają wydawane na utrzymanie zakonników. Prowadzą oni bezsensowny tryb życia – nie lubią ksiąg (w utworze znajduje się zabawna scena, w której bohaterowie przypominają sobie, że w klasztorze jest biblioteka, ale nie wiedzą gdzie dokładnie, bo nikt w niej nigdy nie był), a jeśli prowadzą intelektualne dysputy, to na poziomie średniowiecza. Nawet nabożeństwa odprawiają w sposób niedbały i ich życie ogranicza się do spania w ciepłych pierzynach, obżarstwa i pijaństwa. Jedyna aktywność zakonników ma miejsce, kiedy próbują oni zorganizować debatę intelektualną z przedstawicielami innego zakonu – debata jest jednak prowadzona na prymitywnym poziomie i kończy się bijatyką i pijaństwem.
Bohaterowie
Bohaterem zbiorowym utworu są zakonnicy. Wielu z nich zostaje wymienionych z imienia (m.in. ojciec Gaudenty), ale ich osobowość nie ma większego znaczenia – poszczególne postacie służą tylko do zaprezentowania wad kleru.
Co interesujące, Krasicki w „Monachomachii” kpi również z samego siebie – utwór zawiera bowiem parodię znanego wiersza autora „Hymn do miłości ojczyzny”. Tylko zamiast miłości do kraju rodzinnego, ta wersja opiewa pijaństwo:
Wdzięczna miłości kochanej szklenice!
Czuje cię każdy, i słaby, i zdrowy;
Dla ciebie miłe są ciemne piwnice,
Dla ciebie znośna duszność i ból głowy,
Słodzisz frasunki, uśmierzasz tęsknice.
W tobie pociecha, w tobie zysk gotowy.
Byle cię można znaleźć, byle kupić,
Nie żal skosztować, nie żal się i upić!
Intepretacja
„Monachomachia” (a także późniejsza „Antymonachomachia”), jest oświeceniową krytyką wad stanu duchownego. Oddaje nie tylko spory tamtych lat, ale do dziś bawi swoim komizmem.
Forma utworu (kilka informacji):
- jedenastozgłoskowiec
- zmienny rozkład rymu (aabb lub abab)
- styl wysoki wykorzystany do opisu błahych wydarzeń (poemat heroikomiczny)
- podział na 6 pieśni
Tom I Akcja powieści rozgrywa się w Łodzi w latach 80. XIX wieku. Głównym bohaterem jest Karol Borowiecki. Mężczyzna dowiaduje się że spłonęła fabryka Goldberga...
„Konopielka” Edwarda Redlińskiego zaczyna się opisem poranka we wsi Taplary. Poznajemy gospodarstwo Kaziuka głównego bohatera. Okazuje się że w nocy krowa...
Fraszka „Raki” to pozornie hymn na część kobiet. Poeta zaleca służyć im wiernie ponieważ bogate są we wszelkie cnoty – są szczere nie zwracają uwagi...
Część I Akcja powieści rozgrywa się na statku „Nellie” w okolicach Gravesend podczas rejsu po Tamizie. Głównym bohaterem jest marynarz – Charlie...
Streszczenie Akcja powieści toczy się w Paryżu w 1819 roku. Historia rozpoczyna się w podrzędnym pensjonacie pani Vauquer przy ulicy Neuve-Sainte-Geneviève gdzie...
„U wrót doliny” to wiersz Zbigniewa Herberta który dotyka problematyki eschatologicznej. Tekst przedstawia poetycką wizję sądu ostatecznego. Wskazuje...
Pieśń XX („Miło szaleć kiedy czas po temu”) łączy refleksję nad życiem charakterystyczną dla poważniejszych utworów Kochanowskiego z dowcipem i „biesiadnym”...
Dawno temu żył sobie pewien młynarz. Był bardzo bogaty i miał trzech synów między których postanowił podzielić swój majątek. Gdy zmarł jego dwaj...
Streszczenie 1973 Akcja książki zaczyna się 21 marca 1973 r. Pierwszego dnia wiosny narratorka zrobiła coś zupełnie dla siebie - wzorowej uczennicy - niewyobrażalnego:...