„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza ukazuje nie tylko piękno litewskiego krajobrazu, ale także rozbudowaną, zróżnicowaną panoramę ówczesnej szlachty. Warstwę tę postrzegać można jako bohatera zbiorowego epopei, który reprezentuje pewne idee, wartości oraz przekonania.
Soplicowo i okolice zamieszkane są głównie przez przedstawicieli szlachty średniozamożnej oraz zaściankowej. Jednak we wspomnieniach pojawia się postać Stolnika Horeszki – biorącego czynny udział w życiu politycznym wysokiej rangi urzędnika. Szybko można dostrzec dystans między nim a resztą miejscowych. Za pośrednictwem Jacka Soplicy zapewnia on sobie poparcie niżej urodzonych, lecz nie ma zamiaru oddać ręki Ewy komuś pośledniego stanu, szukając dla niej męża z tytułami i wysokim urzędem.
Pozostali przedstawiciele stanu szlacheckiego, chociaż różnią się zamożnością (są wśród nich postaci bogate – Podkomorzy, Hrabia – oraz ubogie – zaścianek z Dobrzyna), zdają się utożsamiać podobne idee, usuwając różnice majątkowe na dalszy plan. Uwagę zwraca tu przede wszystkim patriotyzm – głęboki, autentyczny, pociągający za sobą gotowość do poświęceń. Z jednej strony ujawnia się on przez pielęgnację tradycji, obyczajów i zwyczajów, które wyrastają z polskiej ziemi, z drugiej gotowością do czynu zbrojnego.
Szlachcie ukazanej przez Mickiewicza nie brakuje wad. Skłonność do awantur i pijatyk, bezrefleksyjność oraz nierzadkie stawianie prywatnego interesu ponad dobrem ogółu, o jakich poeta nie zapomniał, zdają się ukazywać przyczyny trudnej sytuacji Rzeczpospolitej. Jednak autor wyraźnie złagodził ich obraz – zajazd odbywa się w sposób bezkrwawy, drobne konflikty (np. Rejenta z Asesorem) można traktować jako humorystyczne, zabawne, pijaństwo zaś staje się cechą uniwersalną, dotyczącą także innych grup i narodów (np. Rosjanie).
W czasie lektury „Pana Tadeusza” trudno oprzeć się wrażeniu, iż Adam Mickiewicz, przedstawiając obraz szlachty, uczynił to w sposób wyidealizowany. Ciepłem urzekają opisy kolejnych zwyczajów i obyczajów – będących nieocenionymi nośnikami tradycji narodowej, patriotycznej tożsamości. Interes ojczyzny, chociaż często spychany w tło, ostatecznie jawi się jako najważniejszy. Potrzebny jest tylko ktoś, kto wskaże drogę, pozwoli przekroczyć barierę wzajemnych uprzedzeń (np. ksiądz Robak). Szczególnie w kontekście coraz silniejszej i coraz bardziej bezwzględnej polityki wynaradawiającej, jaką prowadzą zaborcy, obraz ten jawi się jako ciepły, szczerze patriotyczny i rozpalający tęsknotą za dawnym obrazem świata.
Dzieło Adama Mickiewicza trudno traktować w kategoriach bezwzględnego i obiektywnego utworu o charakterze historycznym. Autor przedstawia, co prawda, bogactwo autentycznych zdarzeń, prądów itp., lecz czyniąc to, automatycznie je wartościuje, przez co wiele wad, niedociągnięć i błędów pozostaje zapomnianych.
„Świętoszek” Moliera słusznie jest uznawany za znakomitą satyrę na hipokryzję religijną. Jednak nie wyczerpuje się w tym znaczenie utworu. Stanowi on bowiem...
Salon Warszawski – interpretacja Scena VII trzeciej części „Dziadów” czyli „Salon warszawski” jest jednym z najważniejszych i najbardziej...
Chochoł pełni w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego bardzo istotną funkcję. Jest to rodzaj słomianego snopa którym zimą ochrania się róże. W...
Albert Camus mocno odżegnywał się od związków z prądem intelektualnym znanym jako egzystencjalizm. Mimo to często bywa zaliczany w poczet osób związanych...
1. Ośmioletni Marcin Borowicz oddany panu Wiechowskiemu nauczycielowi w Owczarach (ma on przygotować chłopaka do nauki w gimnazjum). 2. Poznawanie zasad panujących w szkole...
Należę do osób które mają w zwyczaju przywiązywać się do różnych przedmiotów. Mam kilka kolekcji które bardzo sobie cenię i których...
„Oblicze wojny” to obraz namalowany techniką olejną na płótnie o wymiarach 100 x 79cm. Powstał on w czasie pobytu Salvadora Dalego w Stanach Zjednoczonych...
Rolanda dzielnego rycerza będącego bohaterem słynnej chanson de geste poznajemy jako postać niepozbawioną wad wynikających z dumnej postawy i trudnego charakteru ale jednak...
Dwóch rycerzy rodem z Bogdańca wracając z Litwy gdzie walczyli dla księcia Witolda zmierza do Krakowa. Wkrótce ma przyjść na świat dziecko króla Władysława...