Impresjonizm – charakterystyka kierunku, cechy, przedstawiciele, opis, założenia

Impresjonizm, który nazywany był również malarstwem plam to kierunek w sztuce, który miał swoje odbicie również w literaturze. Jego nazwa wzięła się od słowa oznaczającego wrażenie. I to właśnie na tym subiektywizm odczuciu skupiali się twórcy.

Najbardziej znane obrazy impresjonizmu to między innymi obrazy, które tworzone były przez Moneta. Za pomocą barwnych plam oddawał on niezwykłe krajobrazy, przedstawił między innymi wschód słońca. Impresjonizm był nurtem, który cenił sobie subiektywizm jednakże przedstawienia ówczesnych autorów skupione były na jednostkowym postrzeganiu świata zewnętrznego, momentu. Nie oznacza to jednak, że malarze tworzący w tym nurcie skupiali się jedynie na odwzorowaniu chwili, martwej natury czy też niezmiennego krajobrazu. Jednym ze znanych malarzy tworzących zgodnie z założeniami impresjonizmu był Wiliam Turner, którego nazywano malarzem żywiołów.

Ważną cechą malarstwa impresjonistycznego było odwzorowanie tego, co ulotne. Twórcy tego nurtu skupiali się na chwili, na tym co przemijające – przykładem jest oddanie wschodu słońca przez Moneta. Przejawy impresjonizmu można dostrzec również w rzeźbie, między innymi w tworzonej przez Augusta Rodina.

Impresjonizm był kierunkiem, który nie tylko przejawiał się w sztuce, ale i w literaturze. Taki typ twórczości był popularny w okresie Młodej Polski. Podobnie jak w malarstwie, istotnym było subiektywne odczucie artysty. Utwory impresjonistyczne tworzone są za pomocą szeregu środków, które wpływają na zmysły odbiorcy. Przykładem tego typu poezji jest cykl „Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach” autorstwa Jana Kasprowicza. Inne przykłady tego typu to poezja Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Innymi przykładami twórców impresjonistycznych są Paul Verlaine oraz Stephane Mallarme. Opisy impresjonistyczne pojawiają się także w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego.