Humanizm – definicja, cechy, przedstawiciele

Definicja

Humanizm to pogląd, który powstał w czasach renesansu. Był on powiązany z ogólnym zainteresowaniem człowiekiem, które cechowało tę epokę. Renesansowy humanizm wyrósł na gruncie antropocentryzmu cechującego ówczesne myślenie. Sama nazwa pochodzi od słowa homo - czyli ludzki.

Cechy

Renesansowy humanizm stanowił zaprzeczenie antropocentryzmu cechującego wieki średnie. Humanista skupiał się na istocie człowieka, we wszystkich jego aspektach. Renesans to epoka, która odwołuje się w swoich założeniach do zdobyczy starożytności. Nie dziwi więc fakt zainteresowania rolą człowieka oraz jej odpowiednim wypełnieniem. Jednocześnie renesans to okres rozwoju nauki oraz twórczości, prawdziwy humanista jest osobą wszechstronnie uzdolnioną oraz posiadającą gruntowne wykształcenie i wiedzę z wielu różnych dziedzin.

Samo określenie nurtu pojawiło się kilkaset lat po epoce renesansu. Warto również zauważyć ewolucję samego postrzegania humanizmu oraz humanisty, wyłonienie się działu nauk humanistycznych.

Humanizm posiada swoje pewne odnogi i formy, a jedną z nich jest humanizm chrześcijański. Wyraża on wdzięczność za największy dar, którym jest życie.

Przedstawiciele

Myślicielem związanym z humanizmem był Erazm z Roterrdamu. Realizacji humanistycznych idei dopatrzeć się można było w sztuce renesansu, między innymi w dziełach Michała Anioła czy Leonarda da Vinci. Przykłady realizacji humanistycznych idei w literaturze można odnaleźć w dziełach Jana Kochanowskiego.